นายกฯกุดจิก ยืนยันยกระดับตอม่อ รถไฟความเร็วสูง ร่วมใจสร้างความสามัคคีกับชาวบ้านสู้

นายกฯกุดจิก ยืนยันยกระดับตอม่อ รถไฟความเร็วสูง ร่วมใจสร้างความสามัคคีกับชาวบ้านสู้

วันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา 11.00 น. ดร.ภัทรพล บัญชาจารุรัตน์ นายกเทศมนตรีตำบลกุดจิก ให้สัมภาษณ์ถึงความคืบหน้าการเคลื่อนไหวปัญหาก่อสร้างโครงการรถไฟความเร็วสูง กรุงเทพมหานคร-นครราชสีมา และรถไฟทางคู่ ช่วงมาบกะเบา-ชุมทางถนนจิระ จากการก่อสร้างคันดินเป็นการยกระดับแบบตอม่อ ที่ส่งผลกระทบต่อชาวกุดจิก ว่า ล่าสุด เมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2566 ที่ผ่านมาได้พบผู้ตรวจการการแผ่นดิน ที่โรงแรมสีมาธานี โดยได้ยื่นเรื่องกับท่านหลังจากนั้น ภายในวันเดียวกัน
ท่านให้เจ้าหน้าที่โทรมาว่าตอนนี้กำลังดําเนินการอยู่ ผมเองก็ได้ติ้งไปว่าท่านทำงานช้ามาก ฝเพราะเมื่อ 5-6 เดือนที่ผ่านมาเราก็ได้ยื่นหนังสือต่อผู้ตรวจการแผ่นดินไปครั้งหนึ่งแล้ว ไม่มีความคืบหน้าเลย ไม่มีคำตอบใดๆ รอบนี้เป็นครั้งที่สองก็หวังว่าจะมีคำตอบ มีความคืบหน้าให้ชาวกุดจิก

นอกจากนี้ เมื่อปลายปีที่แล้วทางเทศบาลก็ได้ไปฟ้องศาลปกครอง ต้องเข้าใจว่าเงื่อนไขของศาลปกครองกับของผู้ตรวจการแผ่นดินนั้น ถ้าเกิดเราฟ้องศาลปกครองแล้วทางผู้ตรวจการแผ่นดินจะหยุดการดําเนินงาน แต่ผมขอร้องว่าเมื่อท่านมีข้อมูลเท่าไหร่ก็ส่งให้เรา เราจะได้เป็นแนวทางในการต่อสู้เรียกร้องให้ชาวกุดจิกต่อไป

ส่วนความคืบหน้าของศาลปกครองนั้น ทางศาลตุลาการศาลรัฐธรรมนูญศาลปกครองได้เรียกเข้าไปสอบถามก็ได้ให้ข้อมูลเพิ่มเติมแล้วเมื่อเดือนมกราคมที่ผ่านมา ขณะนี้อยู่ระหว่างรอคำวินิจฉัยของศาลปกครอง

ดร.ภัทรพล ย้ำว่า เรามีข้อเรียกร้อง 4 ประการ ประกอบด้วย 1.ขอให้การรถไฟไปทบทวนประชาพิจารณ์ ซึ่งไม่ได้เป็นประชาพิจารณ์จากประชาชนในพื้นที่ก่อสร้าง แต่เป็นประชาพิจารณ์ที่ทำในโคราชซึ่งเป็นภาพรวม ทางคนในพื้นที่เรามองภาพไม่ออกในวันที่ท่านทําแล้วเราก็เลยไม่ได้เข้าร่วมด้วย ทำให้ขาดการมีส่วนร่วม เนื่องจากว่าการประชาสัมพันธ์ของรถไฟไม่ได้ชัดเจน อันนี้เป็นประเด็นแรกที่ผมอยากให้มีการประชาพิจารณ์ในพื้นที่ใหม่
2.เรื่องการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อม EIA เป็นกฎหมายฉบับหนึ่ง ซึ่งมั่นใจว่ามีปัญหาแน่นอนเพราะ EIA วันนี้การก่อสร้างส่งผลกระทบต่อคนอย่างมากทั้งเรื่องฝุ่น เรื่องถนน เรื่องการค้า เรื่องอุบัติเหตุ แล้วอีกหลายๆ เรื่องที่เกิดจากการก่อสร้างอันนี้เป็นผลกระทบโดยตรง
3.เรื่องการขอให้ทางการรถไฟพิจารณา ว่าวันนี้ที่กุดจิกแผนในการดําเนินงานของรถไฟ หลายเรื่องที่คุณเปลี่ยนไป เช่น การไม่มีท่าเรือบกที่กุดจิกแล้วก็ควรจะปรับการก่อสร้างแบบคันดินให้เป็นตอม่อยกระดับ
4.ขอให้ศาลปกครองคุ้มครองชั่วคราวการก่อสร้าง ซึ่งตอนนี้ยังรอการพิจารณาจาก ศาลปกครองอยู่

“เราเคลื่อนไหวตลอด ส่งหนังสือไปทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้องส่งไปเยอะมาก ได้ยื่นหนังสือถึงผู้ว่าราชการจังหวัด เมื่อเดือนสิงหาคม 2565 ทางรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม ทางท่าน ส.ส.ประเสริฐ จันทรวงทอง ทางประธานกรรมาธิการคมนาคม ซึ่งทั้ง 4 ท่าน ก็ยังไม่คืบหน้าอะไร
“หลังจากนั้น ได้ส่งหนังสือไปถึงผู้ตรวจการแผ่นดิน เมื่อวันที่ 19 กันยายน 2565 ท่านก็ตอบกลับมาเมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายน 2565 ระยะเวลาเกือบสองเดือน ท่านตอบมาว่าทราบเรื่อง กําลังสอบถามข้อเท็จจริง ผมเองก็ไม่นิ่งนอนใจตามตลอด จนล่าสุดมายื่นหนังสือ และตามเรื่องอีกครั้ง
“เมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ได้ไปร้องเรียนที่ศูนย์รับเรื่องราวร้องทุกข์รัฐบาล 1111 ที่ กพ. ข้างทําเนียบรัฐบาล ไปร้องเรียนต่อท่านนายกรัฐมนตรี ให้ท่านพิจารณาช่วยเหลือพี่น้องชาวกุดจิก ว่าความเดือดร้อนตรงนี้ ท่านจะแก้ไขยังไง ผมไม่อยากให้รถไฟความเร็วสูงทั้งเส้นจะมีจุดบอดอยู่ที่จุดกุดจิก แล้วมันจะเป็นตราบาปให้กับทางรัฐบาล ให้กับผู้อนุมัติโครงการ” นายกฯ ภัทรพล กล่าวและย้ำว่า

“เราเป็นหน่วยงานเทศบาลเล็กๆ แต่จริงๆ เรามีประวัติศาสตร์ที่ยืนยาว น่าจะดูแลเรา มาถามเรา มาให้คําตอบกับเรา คือทุกๆ คําตอบ ทุกๆ คําถามที่ถามไป ทุกข้อเรียกร้องที่ขอไป ไม่เคยได้รับการตอบกลับ คือ ท่านรับหนังสือแล้วก็หายไป แล้วก็นิ่ง แล้วก็หาย ทําให้พวกเราเอง ไม่เข้าใจว่าภาครัฐไม่สนใจเรา หรือไม่ให้ความเป็นธรรมกับพวกเรา ผมว่า รัฐบาลควรจะตอบให้ชัดเจนว่า ทําไม เพราะอะไร อย่างไร อยากให้รัฐบาลกลับมาดูปัญหาตรงนี้ ว่ามันคือการพัฒนาประเทศ หรือมันคือปัญหาของประชาชน ปัญหาท่านอาจจะมองภาพรวมว่าเล็กๆ แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เล็ก มันจะเป็นปัญหาที่ยาวนานตลอดไป อันนี้เป็นเรื่องสําคัญมาก ก็อยากให้ท่านมาพิจารณา แล้วก็ขอคําตอบ ขอความเป็นธรรม” นายกเทศมนตรี

อย่างไรก็ตาม ชาวกุดจิกในส่วนภาคประชาชน ในส่วนของเทศบาลจะขับเคลื่อนเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด เราทํามาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ตั้งแต่ท่านเซ็นต์สัญญา เราก็ทราบว่าจะยกระดับ เราก็ถามตลอด ว่าทําไมไม่ยกๆ
ไม่เคยมีผู้ใหญ่มาตอบ มีแต่เจ้าหน้าที่ระดับปฏิบัติงานเท่านั้น หนังสือก็ไม่เคยตอบ เพราะฉะนั้น เราเองก็ยังต่อสู้ต่อไป เข้าใจว่าสักวันหนึ่ง คนที่กําหนดนโยบาย คนที่มีอํานาจ จะเข้าใจว่ามันคือความเดือดร้อนของประชาชน